Magdalena PiekarskaPojawienie się zegarka kwarcowego i jego dramatyczne skutki, szaleństwo na punkcie zegarków fashion i w końcu cudowne odrodzenie się zegarków mechanicznych – każdy z tych trzech przełomowych momentów historii miał wpływ na to, jak dzisiaj wygląda branża zegarkowa.
Zastanawialiście się kiedyś, czemu świat zegarków wygląda dzisiaj tak jak wygląda i co miało na to najistotniejszy wpływ? W najbliższym czasie przyjrzymy się przełomowym wydarzeniom z przeszłości w specjalnym cyklu „Dzieje zegarmistrzostwa”. Seria artykułów została podzielona na 3 części: rewolucja kwarcowa, zegarki fashion oraz odrodzenie mechanicznych zegarków. Poniżej znajdziecie krótką charakterystykę wspomnianych okresów, a szczegółowe opracowania poświęcone każdemu z nich będą pojawiać się sukcesywnie na CH24.PL.
Rewolucja kwarcowa
Do połowy lat 60. XX w. zegarkowy świat był w miarę poukładany. Nic nie zapowiadało rewolucji, którą później Szwajcarzy nazwali kwarcową. W połowie lat 70. XX w. świat oszalał na punkcie japońskich zegarków na baterię. Dlaczego? Po pierwsze zegarki kwarcowe były czymś nowym, po drugie miały oryginalne funkcje dodatkowe, po trzecie dokładniej chodziły i po czwarte były dużo tańsze niż szwajcarskie zegarki mechaniczne.
Od czasów tak zwanego amerykańskiego kryzysu z 1876 r., była to pierwsza katastrofa, która potrząsnęła szwajcarskim przemysłem zegarkowym. Dalekowschodnia ofensywa kwarcowa doprowadziła do bankructwa setki producentów zegarków i ich dostawców. Tysiące zegarmistrzów musiało z dnia na dzień szukać nowego zajęcia, a niektóre firmy przestały istnieć…
Zegarki modowe (fashion)
Szwajcarską branżę pomógł wyprowadzić z kryzysu jeden produkt – plastikowy zegarek Swatch, dzięki któremu powróciły marki wcześniej skazane na upadłość. Sukces odniesiony przez Swatcha na całym świecie, a przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, zmotywował do działania kilku naśladowców. Dzięki temu narodził się nowy typ zegarków, czyli zegarki fashion.
W tej kategorii ważną rolę odegrali Amerykanie, zwłaszcza firmy Fossil i Guess, które jako pierwsze wykupiły licencje od znanych projektantów, dzięki czemu mogły produkować zegarki sygnowane nazwiskami słynnych designerów. Wraz z panującą modą na tego typu czasomierze w Europie zaczęły powstawać dużo droższe modele, wytwarzane przez znane domy mody pokroju Chanel czy Louis Vuitton.
Odrodzenie mechanicznych zegarków
W połowie lat 80. XX w. coś drgnęło w tradycyjnym zegarmistrzostwie: na rynek trafiły skomplikowane zegarki Astrolabium Galileo Galilei firmy Ulysse Nardin i Da Vinci Perpetual Calendar marki IWC.
W tym samym roku w Zurychu powstała Akademia Niezależnych Twórców Zegarmistrzostwa (Académie Horlogère des Créateurs Indépendants – AHCI), co było wyraźnym sygnałem, że jest duża szansa na powolne odradzanie się zegarków mechanicznych. Stopniowo, na rynek trafiało coraz więcej tradycyjnych czasomierzy, aż do 1989 r. – roku niespotykanego dotychczas popytu na zegarki mechaniczne. Druga połowa lat 90. XX w. i początek XXI w. to z kolei okres tworzenia się wielkich koncernów i wielu transferów.
Część 1 cyklu „Dzieje zegarmistrzostwa” – „Rewolucja kwarcowa” – już wkrótce.
