Mecenas działu
Słownik pojęć zegarmistrzowskich
Wybierz literę:
Powrót
Włos breguetowski
(ang. Breguet overcoil; niem. Breguet-Spirale)
Element regulatora balansowego będący sprężynką zwrotną balansu. W pierwszych zegarach balansowych elementem zwrotnym był włos naturalny – szczecina. Po zastąpieniu go metalową sprężynką nazwa „włos” pozostała w powszechnym użyciu.
Włos breguetowski to odmiana włosa spiralnego, którego wynalazcą był Abraham Louis Breguet stąd jego nazwa. Ostatni, zewnętrzny zwój włosa bregetowskiego oraz punkt jego zamocowania znajdują się ponad spiralą. Celem takiego ukształtowania włosa jest zapewnienie mu współosiowego zwijania się i rozwijania oraz utrzymania jego środka ciężkości na osi balansu. Aby włos bregetowski spełniał swoje zadanie ostatni zwój, znajdujący się ponad spiralą musi być odpowiednio ukształtowany – jest to tzw. krzywa końcowa włosa. Krzywą końcową włosa zastosował już John Harrison około roku 1750. John Arnold do włosa śrubowego (walcowego) w roku 1776, natomiast Abraham Louis Breguet około 1800 r. Teorię krzywej końcowej opracował E. Philips w roku 1860 i podał sposoby jej wykreślania.
Wykonanie włosa bregetowskiego z dokładną krzywą końcową jest pracochłonne i kosztowne, a dodatni jego wpływ na chód zegarka jest stosunkowo niewielki, dlatego obecnie włosy bregetowskie nie są ogólnie stosowane.
źródło: Bartnik i Podwapiński „Ilustrowany słownik zegarmistrzowski”
