Izochronizm
Słowo izochronizm wywodzi się z języka greckiego i pochodzi od słów: isos = równy, chronos = czas.
Jest to właściwość układów drgających polegająca na zachowywaniu stałego okresu drgań niezależnie od zmian amplitudy wahań (występuje dla małych kątów wychyleń).
Izochronizm stanowi istotną cechę regulatora chodu mechanizmów zegarowych. Regulator, którego wahnięcia występować będą w idealnie równych odcinkach czasu bez względu na wielkość wychylenia tych wahnięć będzie izochroniczny.
Najprościej zobrazować to zjawisko na przykładzie obserwacji kołyszącego się wahadła: kolejne jego wahnięcia będą mniej wychylone (na mniejszą wysokość), jednak czas każdego pełnego wahnięcia będzie nadal taki sam.
Na izochronizm destrukcyjnie wpływa wiele czynników, główne to: sprężystość materiału sprężyny włosowej, jej szerokość, grubość, długość oraz mocowanie, impuls z wychwytu podtrzymujący działanie regulatora, niewyrównoważenie koła balansu, wstrząsy, opory tarcia w łożyskach, opory powietrza hamujące oscylujące koło balansu, moment bezwładności balansu względem osi obrotu i wiele innych.
