Czas
Czas – wielkość umożliwiająca rozróżnienie dwóch zdarzeń zachodzących w tym samym punkcie przestrzeni (czasoprzestrzeń). Przyjmuje się, że zdarzenia są nieskończenie krótkotrwałe, tzn. odpowiadają im określone chwile. Odstęp między takimi dwoma zdarzeniami określa podstawę pomiaru czasu. Czas jest wielkością podstawową wszystkich układów miar. Podstawą przyjęcia jednostek czasu ogólnego są: obrót Ziemi wokół jej osi (doba) oraz pełny obieg Ziemi w ruchu po orbicie wokół Słońca (rok zwrotnikowy). Jednostką SI czasu jest sekunda (s) zdefiniowana poprzez częstość wybranego promieniowania elektromagnetycznego.
Czas potocznie – to nieprzerwany ciąg następujących po sobie wydarzeń, o charakterze nieodwracalnym, postępujących w niezmiennym porządku, od przeszłości przez teraźniejszość ku przyszłości. Upływ czasu jest mierzony przez odwołanie się do powtarzalnych zjawisk, takich jak obrót Ziemi, oscylujące wahadło, ruch koła balansowego, zachowanie kryształu kwarcu czy atomu.
Praktyczną jednostką czasu jest średnia doba słoneczna (zob. czas słoneczny); doba dzieli się na 24 godziny; 1 godzina = 60 minut, 1 minuta = 60 sekund; do rachuby większych odstępów czasu służy kalendarz.
Wg Polskiej Normy czas t to podstawowe, pierwotne pojęcie filozoficzne i fizyczne.
W metrologii czasu (chronometrii) „czas” jest rozumiany wyłącznie jako pojęcie fizyczne oraz wielkość mierzalna z tym pojęciem związana. Geometryczną interpretacją czasu jest prosta (oś) czasu o wyróżnionym zwrocie dodatnim.
Wspólną cechą zdarzeń jednoczesnych jest chwila (tA, tB, itd.), a jej geometryczną interpretacją jest punkt na prostej czasu.
Zbiór wszystkich chwil pomiędzy określonymi chwilami (tA, tB) to przedział czasu.
źródło: David Christianson: Timepieces. Masterpieces of Chronometry.