Historia marki

ABRAHAM-LOUIS PERRELET

Abraham-Louis Perrelet przyszedł na świat 9 stycznia 1729 roku. W rodzinnym gospodarstwie w Le Locle (Szwajcaria), podczas długich zimowych dni młody Perrelet przyglądał się pracy ojca Daniela, który wytwarzał niezwykle wyrafinowane narzędzia dla okolicznych rzemieślników. To właśnie obcowanie z tymi przedmiotami zrodziło zainteresowanie rozwijającym się w regionie zawodem zegarmistrza, którym Abraham-Louis zdecydował się ostatecznie zostać.

„Czy ktokolwiek mógłby stworzyć mechanizm, który od pierwszego ruchu poruszałby się w nieskończoność?” To pytanie nurtowało młodego Perreleta i to na wymyślenie systemu, który zastąpiłby codzienne nakręcanie zegarka poświęcił większość swego czasu.

Około 1770 roku zbliżył się do wynalezienia niesamowicie prostego lecz efektywnego rozwiązania nakręcania czasomierza (wówczas nieznanego). Był pierwszą osobą, która rozwinęła obracający się, oscylujący wahnik zamontowany na mechanizmie. Rotor reagował na ruchy ręki osoby noszącej zegarek, powodując nakręcanie się sprężyny mechanizmu. W 1777 roku wynalazek został oficjalnie zatwierdzony, a dziś – udoskonalany przez wielu – znany jest jako naciąg automatyczny.

Międzynarodowe Muzeum Zegarmistrzostwa w La Chaux-de-Fonds posiada ostatni przedmiot stworzony przez 96-letniego wówczas rzemieślnika. Niestrudzony pionier, Abraham-Louis Perrelet, do końca swoich dni oddawał się pasji. Całe życie mieszkał w rodzinnym domu w Le Locle. Zmarł w 1826 roku przepracowując blisko 8 dekad.

LOUIS- FREDERIC PERRELET

Jak pokazała historia, urodzony 14 maja 1781 roku Louise-Frédéric Perrelet odziedziczył zegarmistrzowski talent po dziadku Abrahamie-Louisie. Junior od dzieciństwa wykazywał predyspozycje do nauki matematyki i mechaniki. W wieku 21 lat dołączył do Abrahama-Louisa Bregueta, w którego pracowni doskonalił umiejętności przekazane przez dziadka. Zadaniem Louisa-Frédérica było szkolenie zegarmistrzów, jednak rosnące zainteresowanie dziedzinami astronomii, fizyki i matematyki doprowadziło go do stworzenia tak zwanych zegarów „scholary”. Stało się to na krótko przed tym jak sprawdził się jako niezależny zegarmistrz konstruując w roku 1815 zegarek astronomiczny, zaprezentowany na wystawie w Paryżu w 1823 roku.

Louise-Frédéric we współpracy z synem założył własną pracownię. Był wtedy u szczytu sławy, a jego reputacja – jako człowieka nauki – dotarła do wielu europejskich dworów. Perrelet był zegarmistrzem trzech francuskich króli: Ludwika XVIII, Karola X oraz Ludwika Filipa I.

W 1827 roku przy okazji Wystawy Produktów Francuskiego Przemysłu zaprezentował wyjątkową teorię z fizyki i astronomii o powracającej wskazówce, funkcjonującej do dziś w komplikacji retrograde czy stoperach. Obwieszczenie, za które w 1828 roku przyznano mu patent, zaowocowało odznaczeniem Akademii Nauki.

Dowodem na to, że praca Louisa-Frédérica Perreleta została doceniona, było – oprócz zdobytych medali – wyniesienie go do rangi Króla Legionu Honoru (w 1834 roku).