Zegarek zabezpieczony przed działaniem pól magnetycznych.
Wg międzynarodowych norm (ISO 764 lub równoważnej DIN 8309) aby zegarek mógł uzyskać miano antymagnetycznego, poddany działaniu pól magnetycznych o natężeniu 4 800 A/m tj. ok 60 Gauss musi utrzymać niedokładność chodu (zmierzoną przed badaniem odporności magnetycznej) w przedziale +/- 30 sekund na dobę.
Obecnie trudno znaleźć zegarek niespełniający takich wymagań. Niemal wszystkie są wyposażone w sprężynę włosową z niemagnetycznego materiału (np.: Nivarox).
Specjalistyczną grupą są zegarki o podwyższonej odporności. Zaliczają się do niej te o odporności magnetycznej powyżej 200 Gaussów. Wiąże się to z zastosowaniem dodatkowej wewnętrznej koperty z miękkiego metalu. Najbardziej znane modele to Rolex Milgauss oraz IWC Ingenieur, oba o odporności 1000 Gaussów (80 000 A/m). Specjalna edycja Ingenieura szczyciła się odpornością 6250 Gaussów (500.000 A/m).
W 2013 roku Omega przesunęła kolejną granicę antymagnetyczności zegarków do 15.000 Gaussów (1.200.000 A/m) wykorzystując do produkcji kluczowych elementów mechanizmu antymagnetyczne materiały bez konieczności stosowania dodatkowej wewnętrznej koperty. Dzięki temu zegarki mogą zostać wyposażone w transparentne dekle oraz ażurowe cyferblaty.
1 Gauss = 79.58 A/m [amper na metr]