Naciąg automatyczny opracowany przez Eternę w 1948 roku przy wsparciu szefa konstruktorów ETA Henricha Stamma.
Rozwiązanie polegało na umieszczeniu w niewielkim łożysku wahnika pięciu mikroskopijnych kulek o średnicy 0,65 mm. Zastosowanie ich w dużym stopniu wyeliminowało problem tarcia i nadmiernego zużycia. Wyeliminowano również potencjalne uszkodzenia wahnika poprzez zastosowanie wewnętrznych elastycznych pierścieni. Wraz z rozwojem systemu łożyskowania wirnika Eterna ustanowiła nowy standard w dziedzinie automatycznego naciągu.